Zondag 24 juni 2018 --- ca. 16 gr. geen zon - grijze lucht - soms miezerig

10e Etappe: Ommen - Hellendoorn: 21 km 

Om 09:00 uur vanaf Camperplaats De Stekkenkamp (net buiten Ommen gelegen) met de fiets zo'n 3 km naar het station in Ommen gereden. Daar gestart met de 10e etappe. FF verkeerd gelopen aan het begin (léés dat boekje dan ook, oen!) Ik was naar 't centrum gelopen i.p.v. meteen over het spoor te gaan. Maar nu heb ik in ieder geval de door schoolkinderen gemaakte stoeptegels gezien, thema leef of gelukkig of zoiets! Het dééd me wel iets!  Het waren er héél veel! Hieronder een selectie.

Meteen Ommen uit, langs een geitenmelkfabriek (nog nooit van gehoord), een internationaal bedrijf! Langs hooi en/of weilanden. Bij een prachtige boerderij werd een paard gedresseerd (hoe noem je dat?). Nog een mooie, witte boerderij, de Eshoeve. En dan naar de Besthmenerberg, het eerst klimmetje, 33 meter ... de uitkijktoren op de top heb ik niet beklommen, wel ff getwijfeld - hoogtevrees (smoesje!) De berg was een begrip voor het internationale jeugdwerk in de vijftiger jaren van de vorige eeuw.  Er is een groot openluchttheater met 5000 plaatsen. In WO II waren de terreinen ingericht als concentratiekamp Erika.    

Na de "afdaling" komt het pad langs het monument van 'Kamp Erika' in Ommen. Dit gevangenenkamp was van 1941-1945 een plek van ontberingen, pijn, vernedering en veel leed. Het monument bestaat uit een zwerfkei met plaquette. Bij de gedenksteen is een eenvoudig houten kruis geplaatst en zijn in hartvorm een aantal kleine veldkeien neergelegd.

Ik sta er even stil en gedenk ... maar loop al gauw weer verder door de prachtige bossen, over de steile oever van een doodlopende arm van het riviertje de Regge, door/om een hekje, langs een pomp waar je zelf drinkwater voor (je) dieren omhoog kunt pompen, langs een zoenende "tweeling"boom en een "stemvork"boom en "dansende" bomen en een "papieren" bootje in de Vecht.

In Nieuwebrug gestopt voor toiletbezoek en koffie gedronken met twee aardige mensen uit Budel, ik kwam ze regelmatig tegen op mijn route (en ik dacht dat ik zo langzaam liep, dat blijkt dus toch mee te vallen). Ik kwam ook de sympathieke Sjaak tegen, samen met haar (ja, Sjaak is een vrouw!) heb ik eind van de dag een taxi terug naar Ommen genomen, want OV is hier niet best, zeker niet op zondag. Sjaak houdt ook een verslag bij van het Pieterpad op haar eigen website, ze is net als ik in april 2018 begonnen.

En dan richting de 75 meter hoge Archemerberg. Weer klimmen! Pfff alvast een voorproefje voor de komende etappes?!   

De Archemerberg is een stuwwal van ruim 75 meter hoog. Het beklimmen viel me niet mee! Boven heb je een geweldig uitzicht naar alle kanten. Er is in 1890 een vierkante steen geplaatst voor de Rijksdriehoeksmeting (te uitgebreid om hier verder te beschrijven). Het is een van de weinige plekken in Nederland waar jeneverbesstruwelen in zo'n grote omvang staan. De struik groeit op heide en stuifzanden. De struiken die hier staan zijn tussen de 80 en 100 jaar oud. 

Bij het afdalen van de Archemerberg kwam ik langs een enorme zwerfkei, "De Dikke Steen" die 150.000 jaar geleden met het landijs meeliftte. De steen is nooit helemaal uitgegraven. Er is wel ooit een poging gedaan, maar de gravers namen de benen toen zij onder de steen klaaglijke stemmen meenden te hoorden ... bangschijters! Het zou wel eens de dikste steen van Nederland kunnen zijn ... denken ze ...

Van de Archemerberg naar en over de Lemelerberg gelopen. Morgen zere kuitjes denk ik!

Bos en heide liggen weer achter me en het gaat verder langs het Lemelerveld met grote kavels en lange rechte wegen. Via een brug over het Overijssels kanaal met een bijzonder soort vistrap en verderop langs de Boksloot. Deze is in 1863 gegraven voor de aanvoer van "stadsdrek" naar het Landgoed van de familie Meinesz.  De "drek" (gatver) kwam met boten uit Zwolle en werd overgeladen op platte schuiten (bokken genoemd) die met paarden over een jaagpad werden voortgetrokken. Het Pieterpad volgt hier dit jaagpad. Ondertussen liep ik weer door de bossen, deze keer over de Eelerberg (in 1944 lanceerplaats voor Duitse V2 raketten) en aan de rand van de Hellendoornsche Berg. 

Langs de Hellendoornsche Es lopend kwam ik even later aan in de bebouwde kom van Hellendoorn. Er was net een Beierse Kapellenfestival. De kapel speelde op hoog niveau! Het was erg gezellig maar het begon (weer) te miezeren dus ik ben het café ingedoken en heb daar gewacht op de taxibus die me naar Ommen zou brengen (samen met Sjaak uit Noord-Holland dus). Nog een paar kilometer op de fiets van het station in Ommen naar de Camperplaats, daar kwam ik om 18:30 uur aan.